Deze keer zijn we naar Libin getrokken om er Elise en Julien, eigenaars bij Ardennes-Etape, te ontmoeten. Zij heeft een passie voor toerisme. Hij is bezeten van architectuur. Samen hebben ze een vakantiehuis voor 14 personen geopend.
Bij aankomst nemen we ruimschoots de tijd om de buitenkant van dit karaktervolle gebouw in ons op te nemen. We betrappen er onszelf op dat we ons niet alleen een beeld vormen van het interieur maar ook van de persoonlijkheid van de eigenaars. Wiens nieuwsgierigheid zou er niet geprikkeld worden bij het zien van een dergelijk gebouw?! Elke eigenaar bij Ardennes-Etape heeft een uniek verhaal. Lees hier dat van Elise en Julien.
Eigenaar van een gîte in Libin… Hoe alles begonnen is
Elise en Julien hebben hun huis gebouwd op de hoogten rond een dorpje van de gemeente Libin. Een modern huis, zonder inkijk voor buitenstaanders. Om er zeker van te zijn nooit buren te zullen hebben, besluiten ze de grond naast hun eigendom te kopen. “Ik vermoed dat Walen zo zijn. Ze houden niet van pottenkijkers”, grapt Elise. Julien, die zelfstandig architect is, had ook meer ruimte nodig om zijn zaak verder te laten groeien. De oplossing ligt dan ook voor de hand. Op de aangekochte grond zal een halfopen vakantiewoning gebouwd worden met aanpalend een architectenbureau. “Toen we het met bevriende eigenaars van een groot vakantiehuis over ons project hadden, beweerden zij dat ons vakantiehuis zich vanzelf zou vullen. Toen we dan met onze bankier een gesprek hadden, bleek hijzelf ook een vakantiehuis te bezitten. Hij was tevens overtuigd van de slaagkansen van ons project!”, licht Elise toe. In 2017 opent het vakantiehuis zijn deuren en het is onmiddellijk een schot in de roos: “Zodra de vakantiewoning op de website van Ardennes-Etape online was, liepen de boekingen binnen. We zijn voor vele maanden volgeboekt!”. Welke eigenaar van een vakantiehuis zou daar niet blij van worden?
Ook al bevinden de vakantiewoning en hun woonhuis zich dicht bij elkaar, toch werd alles in het werk gesteld om ieders privacy te verzekeren. Het architectenbureau van Julien dient als het ware als buffer tussen de twee gebouwen. De huurders volgen elkaar op zonder dat de rust van het koppel in het gedrang komt.
Elise en Julien hebben hun vakantiewoning « Labrikot » genoemd wat een samentrekking is van “abri” en “kot”, een verwijzing naar hun studentenjaren die ze samen hebben doorgebracht en hun gedeelde passie voor architectuur.
Vakantiehuis, 11/14 personen, in Libin : ardennes-etape.com
De visie van de eigenaar en … van de architect
Als we Julien vragen waar hij zijn inspiratie vandaan haalt, antwoordt hij: “We creëren elke ruimte aan de hand van wat erin zal gebeuren. Het is een mooi gebouw en daar ben ik blij om, maar als ontwerper en eigenaar haal ik mijn de meeste voldoening uit het feit dat de mensen het hier goed hebben. Mijn uiteindelijke doel was emoties op te roepen en kracht bij te zetten.” En dat deze vakantiewoning emoties losmaakt, staat buiten kijf! Het vrije uitzicht van in de keuken, de zitkamer of de eetkamer op de tuin en de omringende bossen zorgt ervoor dat de natuur in alle seizoen naar binnen lijkt te komen.
De mengeling van ruwe materialen zoals beton, natuursteen, metaal en meer edele materialen zoals hout verlenen het geheel een natuurlijke harmonie. Het kleurenpallet werd beperkt tot de kleuren grijs, zwart, wit en lichtbruin. Dankzij de verlichting baadt ieder vertrek in een warme sfeer. Julien zegt hierover: “Over de sfeer en de gebruikte materialen moet goed worden nagedacht. De gasten brengen hier samen met hun familie slechts enkele uurtjes door en die moeten dan ook totaal anders zijn dan in een ander gebouw.”
Voor Elise vormt dit vakantiehuis een echte afspiegeling van henzelf: “We houden van eenvoudige en zuivere dingen, grote lijnen. Tierlantijntjes zijn hier ver te zoeken. Zo is het ook in onze woning. We hebben geen modern huis gebouwd om modern over te komen, neen, we houden er gewoon van.”
“Over de sfeer en de gebruikte materialen moet goed worden nagedacht. De gasten brengen hier samen met hun familie slechts enkele uurtjes door en die moeten dan ook totaal anders zijn dan in een ander gebouw.” – Julien, eigenaar en architect
Sinds het openen van zijn vakantiehuis werkt Julien in de provincie Luxemburg aan tal van gelijkaardige projecten. “Een vakantiehuis ziet eruit als een huis, maar heeft wel de bestemming van een hotel. Mijn klanten kunnen naar ons vakantiehuis komen kijken en zich laten inspireren. Anders dan bij een huis om in te wonen, moet een vakantiehuis volledig af zijn vooraleer men er zijn intrek in kan nemen. Vakantiegangers kan je onmogelijk verwelkomen op een werf .”
Inzetten op het onthaal
Het koppel verwelkomt voornamelijk families en bevriende koppels. Elise hecht veel belang aan het onthaal. De vakantiegangers worden verrast met een geschenkje dat door een lokale ambachtsman vervaardigd werd, enkele lekkernijen of enkele koffiecapsules. Geen inspanning is te klein om de vakantiegangers een zorgeloze en serene start van hun vakantie te geven. Er is een bioscoopzaal, een speelzaal met biljart- en voetbaltafel en een mooie wellnessruimte. Al deze ruimtes zijn van elkaar gescheiden zodat de huurders zich in kleine groepjes kunnen afzonderen.
Het huis valt op door zijn originaliteit. Neem nu de kinderkamer: de bedden zijn ingebouwd in de muren en elk kind heeft zijn eigen sterrenhemel. Kleine cocons voor de minivakantiegangers!
«Ik hou van het onthaal. De verwondering van de mensen zien en hen raad kunnen geven over wat hier in de streek allemaal te doen is: het boeit mij en ik vind het fijn. Voor sommigen is dit hun enige vakantie. Anderen hebben gespaard om hiernaartoe te kunnen komen!”, licht Elise toe.
Eigenaar worden en een vakantiehuis beheren, zou u het opnieuw doen?
Ze zouden het direct opnieuw doen! Voor Elise is er absoluut niets moeilijks aan deze activiteit. Natuurlijk zijn er wel zaken die ze minder graag doet dan andere. En als er ergens een probleem opduikt dan heeft het, net zoals bij velen onder u, te maken met het sorteren van het afval. “Eigenlijk is dat het enige. Tegenwoordig neem ik mijn tijd om het sorteringssysteem lang en breed uit te leggen. En het gaat beter. Ik kan me wel niet inbeelden dat mijn huis op 10 km afstand van de vakantiewoning zou liggen! Dat zou te ingewikkeld zijn. Ik moet te vaak ter plekke zijn en in twee seconden sta ik er ook. De bedden moeten opgemaakt worden, de verwarming moet aangestoken worden enzovoort. Ik denk dat het gemakkelijker is om een vakantiehuis te beheren wanneer men er vlak naast woont.”
Zelfs hun drie bengels lijken begrepen te hebben dat ook zij voordeel halen uit deze activiteit! Elise lacht en vertelt: “Mijn zoon leert Nederlands. Hij komt graag met mij mee en probeert dan om de vakantiegangers te begrijpen. Een groot deel van onze klanten zijn natuurlijk Nederlandstalig. De kinderen vinden het fijn als er kinderen in het vakantiehuis zijn. Ze spelen dan allemaal samen in de tuin. Wat maakt het hen uit of ze Frans of Nederlands spreken? Ze sluipen naar de andere kant van de omheining en ze amuseren zich.”
Aan het einde van het interview vragen we het koppel nog om zichzelf te beschrijven. Elise ziet zichzelf als een betrokken, menselijke persoon met pit. Julien beschrijft zichzelf als vastberaden, nieuwsgierig en nauwgezet. Het is voor ons duidelijk dat Julien een deel van zijn DNA heeft verwerkt in het gebouw, zo sterk komen dezelfde kwaliteiten tot uiting. Elise wordt als eigenares erg gewaardeerd door de vakantiegangers, want zij verwelkomt hen en geeft hen met overgave en passie raad zodat hun verblijf in onze mooie contreien er een van de meest heuglijke zal worden.
Een rendabele investering doen, nieuwe mensen ontmoeten, uw streek leren kennen, een erfstuk van de familie opwaarderen of een professionele omschakeling … er zijn minstens 5 redenen om eigenaar te worden van een vakantiehuis… En u, wat heeft u gemotiveerd?