Bruno Denis, eigenaar bij Ardennes-Etape in de gemeente Sainte-Ode vertelt ons spontaan de unieke geschiedenis van zijn vakantiehuis. Een kasteel uit de 14e eeuw dat tot 40 personen kan ontvangen!
Gîte, 40 personen in Sainte-Ode : www.ardennes-etape.com
600 jaar geschiedenis voor dit vakantiehuis van Ardennes-Etape
Het zou een alledaags verhaal zijn als ik u zou vertellen dat we onze vakantiehuizen hebben ondergebracht in de familieboerderij toen onze ouders gestopt zijn met hun professionele bezigheden en geen enkele zoon de boerderij wou voortzetten. Niets bijzonders!
Maar het verhaal zou onvolledig zijn en vooral niets zeggen over de gevoelens die ons verbinden met ons familiehuis.
Het is in de eerste plaats een plek die bruist van de geschiedenis.
De eerste teksten met verwijzing naar het Kasteel van Laval dateren uit 1385. In 1410 werd het gebouw verwoest door Antoine de Bourgogne bij de verovering van de regio Luxemburg. Uit die periode blijft nog een kelder over onder een ribgewelf in schist uit de streek. Tussen 1532 en 1548 werd de ‘Seigneurie’ gedeeltelijk heropgebouwd door de familie de Bolland. Het wapenschild gehouwen in de steen boven de hoofdingang dateert uit die periode.
Nadat het kasteel in 1650 in handen kwam van de familie Gallo de Salamanca, breidde zij het uit met twee bijgebouwen in het westen en vooral met de boerderij waar op de puntgevel het jaartal 1661 te zien is. Aan het einde van de 19e eeuw werd het woongedeelte toegevoegd, dat vandaag “de Toren” wordt genoemd. In 1917 kocht Henri Vermeersch het eigendom in naam van zijn kinderen, die het onderling verdeelden en waarvan een dochter trouwde met de voorvader van de familie Denis, de huidige eigenaars van het gedeelte waarin de vakantiehuizen werden ondergebracht.
Het is dus al meer dan een eeuw dat onze familie verbonden is aan dit atypische Ardense huis met een mengeling van stijlen van verschillende tijdperken, getuigenissen van de opeenvolgende bezettingen. Henri Vermeersch, mijn grootvader, kocht het huis dus toen hij al meer dan zeventig jaar was. Van zijn nalatenschap blijven vandaag twee afzonderlijke delen over, de boerderij en de vakantiehuizen. Tot op heden hebben dus zes generaties elkaar opgevolgd tussen deze muren, waarvan de eerste vier enkel leefden van de landbouw en veeteelt. Mijn generatie ging een andere richting uit, maar we hebben er nooit aan gedacht om afstand te doen van ons familiehuis. We moesten dus een andere weg inslaan om het te bewaren.
Een nieuw leven voor het huis
Het is al meer dan twintig jaar geleden dat we zijn gestart met de vakantieverblijven. Eerst verhuurden we vier gites voor 6 personen. Er was ook een zaal speciaal voorzien voor huurders die alle gites samen wilden huren, een revolutie voor die tijd. In 1996 kon men nog maar hier en daar groepsverblijven vinden. Maar we gaan er niet over liegen, voor ons was het niet meteen een schot in de roos. Het succes van het groepsverblijf liet niet op zich wachten, maar elk weekend twintig onbekenden over de vloer … daar moesten we ons toch aan aanpassen. We hebben echt moeten leren om onze deuren te openen, maar vooral om mensen die bij ons kwamen met plezier te verwelkomen. Dat is ons gelukt en nu vinden we het zelfs heel leuk. Enkele jaren later gingen we verder met het inrichten van de bijgebouwen in verschillende fases, om zo te komen tot een capaciteit van 40 personen, nog steeds met zalen en keukens voor verschillende groepssamenstellingen. En we voegden er ook een binnenzwembad en sauna aan toe.
Onvergetelijke anekdotes voor deze eigenaars
Anekdotes? Natuurlijk, maar vooral mooie ontmoetingen en soms zelfs mooie vriendschappen die blijven voortbestaan. Ik zal er twee met jullie delen:
De eerste gaat over een bijeenkomst van een grote familie, allemaal klassieke muzikanten en lid van orkesten van over de hele wereld, van Berlijn tot Tokio en van Oslo tot Los Angeles. De spontane concerten op de binnenplaats van het kasteel op mooie zomeravonden zitten 10 jaar later nog steeds fris in ons geheugen.
De tweede anekdote gaat over de begraving van een Belgische oud-strijder en held van de Tweede Wereldoorlog. In 1940 voegde hij zich bij Engeland en vocht mee aan hun zijde, daarna bij de Belgische troepen en ten slotte trouwde hij met een jonge Engelse en begon hij een nieuw leven aan de andere kant van het Kanaal. Zijn kinderen en kleinkinderen respecteerden zijn wens om begraven te worden in België, op het kerkhof van Sainte-Ode, naast zijn wapenbroeders. De familie werd ontvangen in Laval en verbleef er in een heel gemoedelijke sfeer. En sinds 2007 komen onze lieve vrienden uit Engeland 2 tot 3 keer per jaar bij ons op bezoek en worden we regelmatig bij hen uitgenodigd.
20 jaar bezig en nog altijd met evenveel passie
Door de jaren heen heb ik de indruk dat we er steeds meer belang aan hechten dat onze klanten een deugddoende vakantie bij ons doorbrengen, wat misschien tegenstrijdig lijkt omdat men zou kunnen veronderstellen dat we ook steeds vermoeider worden. Maar we stellen alles in het werk voor iedereen die hier een mooie tijd komt beleven met familie of vrienden opdat hun verblijf bij ons een mooie herinnering mag worden. Sommige klanten komen al meer dan 15 jaar naar Laval voor hun jaarlijkse familiebijeenkomst. De toekomst ligt in de handen van de zesde generatie. Onze twee zonen zijn erg begaan met deze streek maar ze moeten uiteraard hun eigen weg volgen. Toch hopen we dat ze deze oude stenen muren kunnen bewaren, want we zijn er zo aan gehecht en ze vormen al meer dan 100 jaar een deel van onze familiegeschiedenis.
Bruno wil graag een nieuw leven geven aan een erfenis van de familie, en wat is uw motivatie om een vakantiehuis te openen?
Heeft u genoten van zijn verhaal? Ontdek ook het verhaal van eigenaar Benoît in Léglise, Monique en Philippe in Sprimont en in Beauraing.